İYİ KÖTÜ

Bu yaşıma geldim, hep birilerini mutlu etmek, yardım etmek, onların isteklerini yerine getirerek yaşadım. Tabi ''iyilik yap, denize at'' derler ya, orası ayrı bir konu. Yaptığım hiçbirşeyi karşılık beklemeden yaptım, sorgulamadan,pişman olmadan. Ama gel gör ki; insanların ikiyüzlü olmalarını öğrenmem, işte böyle zamanlarda oldu. Birinden birşey istediğimde, birden fazla defa söylenmesi gerekiyordu ( unutuyor sanırım(!)) yada telefonlara bakılmıyordu. ''Tecrübe, hayatımızda yediğimiz kazıkların toplamıdır.'' cümlesinin anlamını herkese anlatabilirim artık. Para ile satın almak istesem,kitaptan okuyarak öğrenmeye çalışsam yada birinden dinlesem, bu kadar emin olmazdım. İnsan birebir yaşayınca, fırtınalar kopunca içinde, daha iyi anlıyor yaşananları.

İyilik yapmaktan vazgeçmeyeceğim, bunu çok iyi biliyorum. Öyle bir yürek varki bende; insanların gözünde o hüznü (!) gördüğüm an elimden gelen herşeyi yapabiliyorum. Ama artık, çevremdeki insanlara değil, tanımadığım, beni bilmeyen, görmeyeceğim, sürekli benden birşeyler bekleyecek, biri olmamalı.
Aptal olduğumu düşünmeyin lütfen! Birilerine yardım etmeyi çok seviyorum, bir çocuğun gözlerindeki ışıltının verdiği mutluluğu hiçbirşey veremiyor. Bir kadının gözyaşları içerisindeki mutluluğu tarif edilemeyecek kadar özel.

En yakın arkadaşınız, en zor anlarında sizin kapınızı çalıyor. Bütün derdini, kendinizinmiş gibi hissederek, onun hüznünü paylaşıyor, elinizden geleni yapıyorsunuz ki; kendine gelsin, üzülmesin, ağlamasın diye.Keyfi yerine geliyor, eğleniyor ve mutlu olarak gidiyor yanınızadan.
Ve bir süre sonra sizin kız arkadaşınıza ihtiyacınız olduğunda, onu bulamıyorsunuz.
Sevgilisiyle beraber,
Uyuyor,
Boşver canım takma kafana geçer,
Tatlım ben seni müsait olduğum zaman arayayım.

Arama arkadaşım beni mümkünse artık hiç arama. Sen benim zor anlarımda yanımda olmadıktan sonra, sen beni dinlemedikten sonra, sen, sana ihtiyacım varken yoksan.

Bundan sonrada hiç olma.

Bir kazık da senden gelmiş çok mu bana!