Bu olaylar hepimizin başına geldiğinde yanına koştuğumuz özel insan / insanlar vardır hayatımızda.
Dostlarımız.
İyi günde, kötü günde;
En çekilmez anlarda;
İşin içinden çıkamadığımız durumlarda;
Salya sümük ağlayışımıza katlanan;
Araya mesafeler girmiş olsa da, sıkı bağlarla bağlanan;
Arayıp soramaksak da; bize gönül koymayan;
Haklı ya da haksız olmak durumunda bile omzuna yaslanabildiğimiz,
Sadece dinleyerek, yerine göre eleştirerek bize destek olan seçilmiş insanlar vardır hayatımızda.
Dostlarımız.
Kan bağı olmasa da arada, kardeşlik kavramına eşdeğerdir.
Hani gemiler terkeder limanları, geri ne zaman dönecekleri belli değildir. Ama bilir ki; onu bekleyen bir dosteli var orada. Liman da sabreder, bekler, gözü yolda kalsa da, hep sadıktır biricik dostuna.
Günümüzde insanlar, çıkar amaçlı ilişkiler peşinde.
Ne aldım, ne verdim?
Kime dayasam sırtımı?
Yedirmekten fazla yemeyi, vermekten çok almayı düşünenler var etrafımızda.
Dost demek zordur elbette. Ama hepimizin çevresinde olan bu insanlardan çok öğreneceğimiz şeyler var.
Samimiyeti, almadan vermeyi, dürüstlüğü, bazı manevi duyguları hatırlatıyorlar bize.
Sizin hiç titiz bir kız arkadaşınız var mı? Her gün evini temizleyen, camları açıp havalandıran, evinde sigaraya içirmeyen, biriyle konuşurken diğerlerine taviz vermeyen. Benim var. Her huyuna rağmen severim onu. Sevgilim tarafından terkedildiğimde, evinde misafir varken beni yatak odasına alıp dinleyen, dinmeyen gözyaşlarımı silmekten bıkmayan, sigara üzerine sigara içtiğim halde sesini çıkartmayan, omzunu benden esirgemeyen o dostumu hiçbir şeye değişmem.
İşten çıkartıldığım zaman benimle zırıl zırıl ağlayıp, hasta olduğu halde, kadeh üzerine kadeh deviren, sabah işe uykusuz giden insan benim için değerlidir.
Sevgilim olsa bu kadar olur diyebilirim. Bıkmadan usanmadan arayan, beni dinleyen, sürekli halimi hatrımı soran, bazen beni bunaltan kız arkadaşım, pıtırcığım. Beni ne kadar delirtmeyi başarsa da, ben de onu delirtebiliyorum ya ne mutlu bana. Hastalıkta, sağlıkta dedik birbirimize.
Bebekliğimizden beri beraber olduğumuz (Kontes adlı yazımda mevcuttur kendisi) ne kadar dominant olsa da, benim her saçmalığıma dayanan, yeri gelince bağıran (yakında dayak yicem, az kaldı), ama harika bir kalbi olan kontesim.
Liseden sonra ayrıldı yollarımız. İçli bir vedaydı bu. Bütün mahalleyi de ağlattık sanırım. Ama hiç kopmadık. Ne mesafeler girebildi aramıza ne de insanlar. Mektuplara döktük yokluğumuzu, birbirimize koştuk her fırsatta. Melek kalpli arkadaşım benim. Ömrünle beraber ömür boyu mutluluklar dilerim.
Alıngan mı alıngan, her şeyi beyaz gören, Polyanna' m benim. Çok masumdur, çok da duygusal. Gülen gözleri, samimiyeti, doğallığı. Tam bir şirine. Eşi ile evlenmesine sebep olduğum için şanslıyım, hep dibimde :)
Bi de bir ablam (!) varki; sormayın gitsin. Bir tanıdın mı, kopamazsın, vazgeçemezsin. Sen pembe bulutlarda gezerken, seni bir çekiverir ayağından, dengen şaşar :) O kadar realisttir ki kendisi, ben katlanılmaz olduğumda bile bana katlanır, sevgi abidem.
Çok kısa bir zaman öncesinde hayatıma giren, her zaman beni cesaretlendiren, yüreklendiren, sanki uzun zamandır birbirimizi tanıyormuş hissi yaratan çiçeğimi unutursam haksızlık olur. Lep demeden leblebiyi anlayan bir ikili olduk. Bu kadar olur diyorum. Hayatımın geri kalanında da olacağından şüphe etmiyorum.
Bunlar benim özel insanlarım, son kullanma tarihi asla geçmeyecek, her zaman bir olacağım, her fırsatta destek olacağım, çıkar ilişkisi gütmeyeceğim insanlar.
Bu yazımı, biten dostluklara ithafen yazdım. Benim de hayatımdan çıkardığım, dost dediğim ama yanıldığım insanlar oldu. İyi ki de oldu ve ben gerçek dostlarımın kıymetini bildim.
Yeni insanlar tanımaya her zaman açık olsam da, insanları iyilikle ya da vererek denemek yerine eleştiri ile denemeyi, kötü anlarımda onlardan gelen tepkilerle onları gözlemlemeyi seçtim.
Şımarıklığıma, kaprislerime, huysuzluğuma, saçmalıklarıma, alınganlığıma katlandıkları için herkesin önünde teşekkür ediyorum ve kırdıysam onları hepsinden özür diliyorum.
SİZİ ÇOK SEVİYORUM.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder