YÜREK YANGINI

İnsanlar korkar. Sebepsiz,nedensiz,olur olmadık şeyler için korkar. Bilinmeyenden korkar, belkide en önemlisi kendinden korkar.
Beş sene öncesinde girdin ya hayatıma.ANİDEN! Anlamadım, nasıl oldu, nasıl başladı. Tabi klasik bir laf, başlangıçta herşey güzeldi. EVET, GÜZELDİ ama karmakarışıktı.Görüşmeler, konuşmalar, bakışmalar derken, bağlandım sana. İnan farkında bile değildim oysaki, belkide alışkanlıktı, adını koyamadım bunca zaman oldu.Kapalı kutuydun sen, farklıydın ve bu beni daha çok bağladı sana karşı.Anlatmazdın, dinlerdin sadece.Güvenmiyor muydun acaba tanımadığın birine! Belkide.
Zaman geçti,evet uzun bir zaman bir ay,iki ay değil. Tam 1 sene sonra,ilk defa açıldın bana, anlattın içindeki acını ve ben sadece dinleyebildim.Çünkü verecek cevabım yoktu.
Bu bir sene içinde bile, görüşmeme kararı aldık,birbirimize acı vermemek için. Zor geldi yokluğun,içimde oluşan o boşluğu dolduramadım uzun bir süre.Denedim ama başaramadım. Kabul ediyorum, dayanamadım. Sana o kadar alışmışken, senden kopamadım. Sende kopmak istemedin, ne kadar itiraf edemesen de, ben hissettim. O kadar güçsüz bir savaşçıydım aslında ama senin varlığını hissedince, herşeyi başaracak gücüm vardı. Güveniyordum sana, belkide hiç güvenmemeliydim.
Sonra birgün ne oldu hatırlıyor musun? Sen gittin,beni bir başıma bırakıp gittin.Ulaşamadım sana.Kendimi suçlu,güçsüz,kötü biri olarak hissettirdin bana.Çok zor geçti zaman, saatler durdu sanki.
Tam kendime gelirken,çıktın karşıma. Baktın ve güldün. Tekrar geri geldim der gibi. Sarılmak istedim, boynuna atlamak ama sadece bakıp gülümseyebildi bu küçük şaşkın.
Herşey yolundaydı. Artık daha çok zaman geçirip, birşeyler paylaşabiliyorduk.Bana güveniyordun ve en önemlisi de buydu.Arada kavgalarımız oluyordu, ama ben sana hiç HAYIR diyemezdim ki!
Her ne olursa olsun.
Evet şımarık,ukala, kendini beğenmiş o kız varya BENDİM kabul ediyorum.Şunu bilki,bunların hiçbiri senin inadından daha kötü olamazdı. Gözüme bakardın,karşımda dururdun.Çok yakındım sana,elimi uzatsam tutabilecek kadar.Aslında çok uzaktım, sen hep kaçışlardaydın.
Herşey okadar kötüleşmeye başladıki, saçma sapan kavgalar, basit tartışmalar, kaprisler, inatlar,kıskançlıklar! Ben kaçtım bu sefer. Kaçan kovalanır,mantığı gütmeden. Sadece bize zarar vermemek için,kaçtım.Karşına bile çıkmadım.
Geldin,merak ettin. Rolleri değiştirdik.
Bir sorun vardı, göremediğim. Sen asla ben olamazdın!
5 sene bitti adamım, dolu dolu 5 sene.
Herşeye rağmen 5 sene.
Kelimelere döksem,roman olurdu inan bana.
O bakışların, benim aklımı başımdan alıyor.
O bakışların, benim kalbimin delice atmasına sebep oluyor.
Sen benim sevdam oldun, bunu anlayamamış olsan da.
Sen hep beni suçladın, beni kaybetmek uğruna.
Belki sevdin, belki sevmedin.
Gittin,geldin ve ben buna izin verdim.
Kalbimde o kadar çok izin var ki; her gidişin o kadar çok acı verdi ki!
Bunların hiçbirini haketmedim. Ben herşeye rağmen, sahip çıktım ikimize. Sen korktun, bağlanmaktan,sevmekten ve nedensiz onca sebepten.
2008,2009,2010,2011 ve 2012 bak zaman su gibi akıp gitmiş ve sen başladığımız yere geri dönmüşsün.
Ya söyler misin, SEN HİÇ SEVMEDİN Mİ BENİ ??
Bu kadar mı NEFRET ETTİN BENDEN?
Hiç mi DEĞER VERMEDİN?
Bu kadar anlamsız mıydı BENİM SEVDAM?
Onca geçen zamanın,paylaşılanların HİÇ Mİ ÖNEMİ YOK ADAMIM!
Sen benim yalnızlığımsın, geri dönmesende, sana kavuşamasamda hep içimde olacaksın.